Benim o... Eve kapanıp yemek denemeleri yapmaktan daha fazla rahatlatan hiçbirşey bulamıyorum bu aralar... Kilden bebeklere elimi bile sürmek gelmiyor içimden, ayları yapıcaktım sözde ama ı-ıh... Şikayet ettiğimi de söyleyemem pek... Hayalimdeki kurabiyeyi yapmaya çok yaklaştım mesela, cevizli ve çikolatalıyı ayrı ayrı denedim önce, sonra ikisini birleştirdim, ununu arttırıp yağını azalttım ve ta taaammm!!! Yukardakiler ayrı ayrı pişirdiklerim, cevizli-çikolatalıları çekemedim maalesef... Bundan çok daha gelişmiş olduklarını garanti ederim ama :) Çok da kolay: 3 su bardağı un, 200 gr tereyağ, 1 çorba kaşığı zeytinyağı, 1 yumurta, 1 paket vanilya, 1 paketten biraz az kabartma tozu, çok az limon kabuğu rendesi, 70gr bitter çikolata, 1 su bardağı ceviz. 175 derecede maksimum 20 dakika. Kıtır kıtırlar ve uzun süre bayatlamıyorlar ve sütle çok iyi anlaşıyorlar...
Sonrasında, ikinci denemede zar zor başardığım daha ince dış yüzeyli içli köfte denemem var... Kurabiyelerdeki iddialı havam söndü açıkçası ilk denememde, ikincide biraz olsun şiştim ama daha çoookkk denemem lazım! Şeklen olmasa da lezzeti konusunda iddialı olabilirim ama :)
Son olarak da karnıyarık... En sevdiğim yemeklerden birisi kendisi, özellikle de cacıkla birlikteliğini takdir ediyorum! Annemin ısrarla yap(a)madığı soslu olarak yapmayı denedim, ve neden yıllardır bunu anlatamadığımı düşündüm epeyce... Neyse o ayrı konu :) Karnıyarık testini başarıyla geçtim, konuda uzman bir arkadaşımdan da "süpper olmuş" gazını aldıktan sonra kim tutar beni diyorum :P
Ve fotoğraf makinemi upgrade etmek istiyorum... SLR'ye geçmek istiyorum artık, çok gizli planlarım var :)))
